2. ສິ່ງທ້າທາຍ.

      1.) ສະພາບພາກພື້ນ ແລະ ສາກົນ.

       ມາເຖິງປັດຈຸບັນ ເຖິງແມ່ນວ່າເສດຖະກິດຂອງໂລກ ໄດ້ມີສັນຍານຟື້ນຕົວຈາກວິກິດການທາງດ້ານເສດຖະກິດ ແລະ ການເງິນຈໍານວນໜຶ່ງກໍຕາມ ແຕ່ໃນຊຸມປີຕໍ່ໜ້າຄາດວ່າເສດຖະກິດຂອງພາກພື້ນ ແລະ ໂລກ ອາດມີການປ່ຽນແປງຢູ່ຕະຫຼອກເວລາ, ຫຼາຍຂົງເຂດອາດຈະມີບັນຫາ ແລະ ຂໍ້ຂັດແຍ່ງທາງດ້ານການເມືອງ ອາດຈະຍັງບໍ່ສາມາດແກ້ໄຂໄດ້ ເຊິ່ງເປັນອຸປະສັກຕໍ່ສະຖຽນລະພາບທາງດ້ານເສດຖະກິດສັງຄົມໃນພາກພື້ນ ແລະ ໃນໂລກ, ການເຊື່ອມໂຍງ ແລະ ການຮ່ວມມືທາງດ້ານເສດຖະກິດໄດ້ມີການແຂ່ງຂັນກັນຫຼາຍຂຶ້ນ ເປັນຕົ້ນແມ່ນການເຂົ້າຮ່ວມການຄ້າເສລີ ແລະ ປະຊາຄົມເສດຖະກິດອາຊຽນ, ການປ່ຽນແປງດິນຟ້າອາກາດຂອງໂລກ ອາດຈະເຮັດໃຫ້ເກີດໄພພິບັດ.

       2.) ສະພາບພາຍໃນ

     – ປະຊາຊົນຈຳນວນໜຶ່ງຍັງທຸກຍາກ, ດຳລົງຊີວິດຕິດພັນກັບທຳມະຊາດ, ເນື້ອທີ່ການຜະລິດສ່ວນໃຫຍ່ຍັງບໍ່ທັນໄດ້ບຸກເບີກ ແລະ ນຳໃຊ້ເຂົ້າໃນການຜະລິດໃຫ້ມີມູນຄ່າເພີ່ມ.

      – ພື້ນຖານໂຄງລ່າງດ້ານຄົມມະນາຄົມຍັງບໍ່ທັນຮອງຮັບໃຫ້ແກ່ການຜະລິດ ແລະ ການຂົນສົ່ງໄດ້ຕະຫຼອດປີ; ການລົງທຶນຂອງເອກະຊົນພາຍໃນ ແລະ ຕ່າງປະເທດ ເຂົ້າໃນການກໍ່ສ້າງພື້ນຖານໂຄງລ່າງຍັງມີໜ້ອຍ.

    – ກໍາລັງການຜະລິດຕົ້ນຕໍ (ຊາວກະສິກອນ) ຍັງມີລະດັບຄວາມຮູ້ດ້ານວິຊາການ ແລະ ສີມືແຮງງານຕໍ່າ ແລະ ການຜະລິດຍັງນໍາໃຊ້ເຕັກນິກຕໍ່າ.

    – ມີຄວາມຈໍາກັດທາງດ້ານຊັບພະຍາມະນຸດ ແລະ ການພັດທະນາທາງດ້ານສີມືແຮງງານ ໂດຍສະເພາະແມ່ນຄວາມຮູ້ຄວາມສາມາດຂອງພະນັກງານລັດ, ເອກະຊົນ ຍັງບໍ່ທັນຕອບສະໜອງໃນເງື່ອນໄຂ ທີ່ປະເທດກຳລັງເຊື່ອມໂຍງເສດຖະກິດກັບພາກພື້ນ ແລະ ສາກົນ.

     – ຄວາມສາມາດແຂ່ງຂັນຂອງພາກເອກະຊົນຍັງບໍ່ທັນສູງ ຄຸນນະພາບຂອງການລົງທຶນໃສ່ການບໍລິການຂັ້ນພື້ນຖານທາງດ້ານສັງຄົມຍັງບໍ່ທັນຮັບປະກັນ.

     – ທຶນຮອນໃນການພັດທະນາມີຈໍາກັດ, ໜີ້ສິນຂອງພາກລັດຍັງກວມອັດຕາສູງ ເຊິ່ງເປັນຄວາມທ້າທາຍຂອງການຮັກສາສະຖຽນລະພາບທາງດ້ານເສດຖະກິດ;

      – ການຈັດຕັ້ງປະຕິບັດນິຕິກໍາຕ່າງໆບໍ່ເຂັ້ມງວມ, ປະກົດການຫຍໍ້ທໍ້ໃນສັງຄົມຍັງມີຢູ່, ປະກົດການໄພທໍາມະຊາດເຫັນວ່າເກີດຂຶ້ນຫຼາຍ ເປັນຕົ້ນພາຍຸ, ໄພແຫ້ງແລ້ງ, ໄພນໍ້າຖ້ວມ, ພະຍາດສັດຕູພືດລະບາດ ແລະ ອາກາດມີການປ່ຽນແປງ ເຊິ່ງເປັນອຸປະສັກໃນການພັດທະນາເສດຖະກິດສັງຄົມ.